Ontmoetingen tussen viervoeters (en hun eigenaren) vinden steeds weer plaats. Iedere ontmoeting is weer anders. Je hond ontwikkelt zich voortdurend. Dit heeft ook weer invloed op de ontmoetingen. Als de hormonen van je hond beginnen op te spelen dan is elke ontmoeting weer een (spannende) uitdaging.
In losloopgebieden kan je vriendje vrij rondlopen. Niets heerlijker dan deze vrijheid voor je viervoeter. Lekker uitrazen en de energie kwijt. Je viervoeter zal blij zijn als hij minstens 1 keer per dag lekker los kan wandelen. Wij proberen 3/4 keer in de week met Jax naar het hondenbos te gaan. Dit betreft een losloopgebied waar hij lekker zijn ei kwijt kan. We komen hier al vanaf dat Jax een puppy was. Tijdens deze wandelingen komen we geregeld andere viervoeters tegen. Dit zorgt ervoor dat er steeds weer nieuwe ontmoetingen plaatsvinden. In de puppytijd was Jax erg nieuwsgierig en speelde er flink op los met andere honden. Jax groeit enorm snel en is intussen ook uitgegroeid tot een bakbeest van +- 45 kilo. Waar kleinere hondjes eerder nog zonder moeite op Jax afstapten is een ontmoeting met Jax tegenwoordig wel wat spannender. De meeste kleine hondjes beginnen van te voren al te blaffen van de spanning en sommige honden verstijven helemaal. Niet alleen kleine hondjes verstijven, maar ook grotere honden blijven soms stokstijf staan als Jax eraan komt. Bizar om te zien en soms ook wel een klein beetje grappig. Jax heeft tenslotte nog nooit een vlieg kwaad gedaan.
Toch heb ik de laatste paar wandelingen toch iets meer de zenuwen voor elke ontmoeting. Jax is lekker aan het puberen en de hormonen gieren door zijn lichaam. Tijdens een wandeling ontmoette hij een labrador en hop hij zat er bovenop. Oh nee hé...
Sinds die ontmoeting probeert hij alle teefjes te rijden. Zelf heb ik niet het idee dat het uit dominantie is, maar puur door de hormonen. Bij reutjes gedraagt hij zich namelijk wel en is het spel ook gewoon leuk. Natuurlijk is het ook spannend hoe dit zich gaat ontwikkelen, want reutjes kunnen ook erg fel zijn naar elkaar.
Bij iedere ontmoeting met mens en hond maakt mijn hart een klein sprongetje van de zenuwen. Hopelijk gaat dit goed. Bij kleine hondjes, die overduidelijk bang zijn voor Jax, haal ik Jax weer bij mij door hem af te leiden met zijn buit(stok) of zijn bal. Dit werkt vaak goed en zo krijg ik Jax ook snel met mij mee.
De teefjes die we tijdens het wandelen tegen komen gaan vaak al op de rug liggen, zodat Jax uitgebreid aan het kruis kan snuffelen. Op dat moment probeer ik Jax al weg te halen, want daarna volgt vaak een rij-poging.
Af en toe kom je ook overige wandelaars tegen zonder hond. Jax heeft hier nooit echt veel aandacht voor gehad, maar tegenwoordig loopt hij toch op de mensen af. Vaak uit nieuwsgierigheid. Op zo'n moment roep ik Jax wel weer terug, omdat ik erg bang ben dat hij zal opspringen, iets wat natuurlijk niet wenselijk is. Hij doet verder niets, maar niemand zit er op te wachten dat een beest van 45 kilo opspringt om je een lik over de wang te geven. Het is niet dat Jax dit al eerder heeft gedaan, maar het is wel een angst van mij. Zo wil ik het liever voorkomen dan genezen.
Naast andere honden en eigenaren heb je ook nog ontmoetingen met overige weggebruikers. Denk maar aan fietsers, scooters en snorfietsen. Jax heeft in het verleden nooit veel aandacht gehad voor deze weggebruikers, maar tegenwoordig reageert hij er toch iets heftiger op. Vooral als hij zelf wat gehumeurd is / overprikkeld is wil hij nog wel eens uitvallen naar deze weggebruikers. Een ontwikkeling in zijn gedrag waar ik niet zo blij mee ben en waarvan ik hoop dat dit een fase is.
Ja al die ontmoetingen... het valt allemaal niet mee. Het is hard werken/trainen met een hond en vooral met een hond waar de hormonen door het lijf heen gieren. We houden vol.
Reactie plaatsen
Reacties