Gebroken Nagel

Op een zaterdagmiddag vierden wij de verjaardag van mijn oudste stiefdochter.  Om even aan de drukte thuis te ontsnappen, maakte ik samen met mijn zus een wandeling met Jax.  Gezellig dat mijn zus mee wilde lopen, want zo konden we gelijk een rondje maken in het park voor ons huis. Zoals altijd nam ik Jax mee aan de lange lijn.  Jax deed het goed en was ook erg braaf.  We kwamen bij het park aan, waar zich op dat moment nog hoog gras bevond.  De gemeente heeft bewust het gras op meerdere plekken laten staan voor de insecten(bijtjes).  Wat mij betreft een goed initiatief en goed voor de natuur.  Niet wetende wat voor een ellende daar uiteindelijk uit voort kwam voor onze Jax. 

Jax huppelde als een blije hond door het hoge gras heen.  Ineens hoorde ik een schreeuw/roep die door merg en been ging.  Jax struinde uit het hoge gras en hield zijn poot omhoog.  Het was direct te zien dat er iets mis was. De poot van Jax bloedde zo hard en ik mocht er ook niet aan zitten van hem. De pijn voelde ik bijna door mijn eigen lichaam gaan en ik raakte nog net niet in paniek.  Het leek wel alsof er een spijker/glas dwars door zijn poot gegaan was, zo hard bloedde het.  Mijn zus stelde voor om eerst rustig naar huis te lopen en daar te kijken of verdere stappen, zoals de dierenarts nodig waren.  We waren gelukkig niet ver van huis en het naar huis lopen ging goed. Thuis aangekomen bloedde de poot van Jax ook niet meer.  De poot mocht ik nog steeds niet goed bekijken, maar het leek mee te vallen.  We besloten om het maar even aan te kijken wat de komende dagen zou brengen. 

Twee dagen na dit voorval ging ik weer me Jax wandelen en zag tot mijn schrik weer dat de hele poot van Jax onder het bloed zat. Nu mocht ik wel aan de poot zitten en kon ik het eens goed bekijken.  Al snel kwam ik tot de ontdekking dat een teennagel geheel gebroken was.  Bij het zien van deze teennagel voelde ik de pijn al door mijn eigen lichaam schieten.  Direct belde ik de dierenarts om te bespreken wat ik het beste kon doen.  Toch maar weer een afspraak, want de dierenartsassistente gaf ook aan dat dit erg pijnlijk klonk voor de hond. 

Bij de dierenarts mocht ik in verband met corona niet mee de behandelkamer in.  Vanuit de wachtkamer hoorde ik weer een kreet van pijn komen geproduceerd door Jax. Vlak daarna kwam de dierenarts naar mij toe om te bespreken dat de teennagel in zijn geheel gebroken was en dat deze onder narcose verwijderd moest worden.  Uhm, okay doe dat dan maar.  Volgens de dierenarts was het niet fair richting Jax om de nagel zonder narcose te verwijderen.  Zo gezegd zo gedaan,  Jax bleef achter bij de dierenarts en werd onder narcose behandeld. 

Na 3 uur ging dan eindelijk mijn telefoon en mocht ik Jax weer ophalen. Het was erg fijn om Jax weer op te halen, al was het maar 3 uren. Wat ik niet wist, is dat er vanaf dat moment nog meer ellende begon.  

 De eerste 3/4 dagen heeft Jax een (lampen)kap gedragen.  Zo'n onnozel  onding waardoor hij overal tegenaan stootte.  Eten en drinken ging ook lastig en daarbij moesten we hem echt met zijn lampenkap over de voer- en drinkbak parkeren, zodat hij erbij kon komen. De lampenkap had ook niet heel erg veel effect, want als meneer ging staan dan kon hij alsnog zijn zere teentje likken.  De eerste dagen was Jax echt een ziellig hoopje hond.  Gelukkig genas de teen wel mooi en hebben we daar verder geen omkijken naar gehad.  Daarentegen was het energieniveau van Jax ver te zoeken na de operatie.  Na een rondje van amper 10 minuten was hij helemaal kapot en liep hij te hijgen als een groot hert.  Deze conditie zijn wij nog steeds aan het opbouwen en nu na ongeveer 2 maanden zien wij daar iets verbetering in.  Na de operatie is Jax qua conditie in ieder geval niet meer de oude.  We hopen maar dat deze conditie opbouw weer de goede kant op gaat en dat het met het herstel van de operatie te maken heeft.